İstanbul'un orta yerinde küçük bir apartman katında yaşadığımız için evcil bir hayvanımız yok ne yazık ki. AliG doğmadan önce karı-koca aklımızdan geçirip, bir türlü cesaret edemedik nedense hayvan sahibi olmayı. (Aslında tembellikten) AliG, bebekliğinden bu yana dostlarımızın hayvanları ile gayet sıkı fıkı ilişkiler yaşadı :) Şu aralar da kuzenimizin (Fedige~Feride) kedilerine (Karamel-Vanilya) kafayı takmış durumda. Aklına her estiğinde "Fedige'ye gidelim, Kalamel'i sevelim, Valilla'yı sevelim" diye tutturuyor. Üşenmeyip gidersek de sevimli dostlarına bir türlü rahat vermiyor. Eğer, çevrenizde evcil hayvanı olan arkadaşlarınız varsa ne âlâ çünkü genelde kedi ve köpekler, —bu veletler ne kadar arsız olsa da— onların çocuk olduğunu tahmin edercesine, davranışlarını pek umursamıyorlar. Ama siz yine de tedbiri elden bırakmayın.
İstanbul yakınlarında Darıca Hayvanat Bahçesi var ama pek tavsiye etmem açıkçası. Çünkü çoğu hayvanı, ziyaretçilerin eziyetlerinden korumak için öylesine kafeslere hapsetmişler ki, doğru dürüst göremiyorsunuz bile. Ama deve, lama, zebra, midilli gibi hayvanlarla yakınlaşmak serbest.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder